偈颂一百零二首
取消

偈颂一百零二首

[宋] 释绍昙
地僻云深,秋高境寂。
堂户凄凉,无人面壁。
虽然,净地上谁肯狼藉。
释绍昙的下一首
《偈颂一百零二首》